මා දෑතට...

මේ දෑත සරසන්න
එපා රන් රුවන් මුදු
නුඹේ දෑතේ උණුහුම
තිබේ නම්...
ඒ ඇති මට

හොඳටෝම...

නුඹ බෝ දුරය...

අහම්බෙන් මගෙ ළඟ
දැවටෙන
මේ සුවඳ
ඇත්තටම නුඹේමයි

සිහින අතරින් පැටලි
නුඹෙ සුවඳ දැනෙන විට
නුඹ අද
බෝ ඈත බව
කෙසේ නම්
පහදා දෙමිද
මසිතට...?

නුඹ
බෝ දුරය...
මතක නම්
මා ළඟමය...

ජීවිතය...

ජීවිතය තියෙන්නෙ විඳින්න මිසක්
විඳවන්න නෙමෙයි
ඒත් අපි ජීවිත කාලයේ වැඩිපුරම
කරන්නෙ විඳවන එක
ඒක දෛවයෙ හරි නපුරු පලි ගැනීමක්...

ඇස් තියෙන්නෙ ආස කරන දේවල් බලන්න මිසක්
ඒවා බලලා කඳුලු සලන්න නෙමෙයි
ඒත් අපි ජීවිත කාලයේම කරන්නේ
මහවැලිය තරම් කඳුලු හෙලන එක
ඒක හරි දරා ගන්න බැරි අවාසනාවක්...

හදවත තියෙන්නේ සැනසෙන්න මිසක්
ඇවිලෙන්න නෙමෙයි
ඒත් අපිට ජීවිත කාලයේ වැඩිපුරම
වෙන්නේ පපුව ඇවිලෙන එක
ඒක විඳවන්න බැරි දුකක්...

ආදරය තියෙන්නෙ එක් වෙන්න මිසක්
වෙන් වෙන්න නෙමෙයි
ඒත් අපි ජීවිත කාලයේ වැඩිපුරම
කරන්නෙ වෙන් වෙන එක
ඒ වෙන් වීම හමුවීමට වඩා කටුකයි
ඒ වෙන් වීමට වඩා මරණය සැපයි...!

මීට කලකට ඉහතදී මගේ යෙහෙළියකගෙන් ලද මෙම වදන් පෙලන් කැටපත් පවුර ආරම්භ කරන්නට අවසරයි!