ණයගැතියි මා නුඹට....

සැමදා හිනැහෙන්න
පෙරුම් පිරුවද මහ උසට
කඳුලමය එක් උනේ නෙත් අගට..

කෙදිනකවත් වෙන් නොවී
නිබඳ සිටි නුඹට
සදා ණයගැතියි මා පෙලූ මුතු කඳුලැල් වලට

ගතින් වෙන් වුවද මා... සිතින් ඔබ ළඟයි නිබඳ....

ගිනිගත් නගරයක
පාලු හිස් මොහොතක
අහම්බෙන් නුඹේ දෙනෙත්
මගෙ ළඟ පිපුනාම
සිතේ සිරවුන සුසුම
සතුටු කඳුලක් එක්ක
මා දෙනෙතේ දැවටුනා...
ගිනිගත් නගරයෙ දහසක් මල් පිපුනා...

ඒත්.....
දියේ ගිල්ලපු රබර් බෝලයක් මෙන්
ඇත්ත උඩ එද්දී..
නුඹ අන් සතු බැව් සිහිවී..
පිපුන සියලු මල් පරවී,
සතුටු කඳුල,
දුක් කඳුලක් වෙලා බිමට පතිත වුනේ
නොදැනීමයි ... සත්තමයි...
ගතින් වෙන් වුවද මා...
සිතින් ඔබ ළඟයි නිබඳ....